nl

Op de hoek van de Koning Albertlaan en de Citadelstraat in Doornik verrijzen twee bakstenen monolieten in het stedelijke weefsel. Het project omvat appartementen met één en twee slaapkamers en past in een heterogene context, bepaald door een oud stedenbouwkundig reglement met precieze en vrij beperkende voorschriften: bouwzones, gevelmaterialen, hoogte van de gelijkvloerse verdieping…

In plaats van deze beperkingen te ondergaan, worden ze binnen het project ingezet als uitgangspunt voor de compositie. De volumes extruderen uit de toegestane aedificandi-zones en nemen een monolithische vorm aan. Door materiaal weg te nemen ontstaat een dialoog met de naburige bebouwing en worden krachtlijnen in het stadsbeeld benadrukt. De ruwe materialiteit komt tot uiting in slanke, lichtgekleurde bakstenen, in een wild verband gemetseld met terugliggende fijne voegen. Elk detail draagt bij aan het beeld van de massieve volumes en vormt de architectonische textuur van het project — zoals de kleur van de baksteen, die afgestemd is op de blauwe hardstenen dekstenen en dorpels. Houten kaders markeren de dagopeningen van de leefruimtes en benadrukken de diepte van de gevel. Ze creëren loggia’s en zitnissen met uitzicht op de stad.

Binnen worden de gemeenschappelijke ruimtes als een sequentie behandeld: tijdens het bewegen door de circulatiezones vernauwt en verruimt de ruimte zich afwisselend; licht en zicht verschijnen geleidelijk en begeleiden de weg naar de appartementen.

De twee volumes vinden hun evenwicht binnen de beperkingen van de plek. Ze getuigen van de zorgvuldige aandacht voor gebruik, materialiteit, context en uitvoering.

en

At the corner of Boulevard du Roi Albert and Rue de la Citadelle in Tournai, two brick monoliths rise within the urban fabric. The project brings together one- and two-bedroom apartments and is situated in a heterogeneous context governed by an old urban planning regulation with precise and relatively restrictive requirements: buildable zones, façade materials, ground-floor ceiling heights…

Rather than resisting these constraints, the project uses them as a framework for composition. It extrudes from the designated aedificandi zones and embraces a monolithic expression. By carving out material, it interacts with the neighboring constructions and highlights the structural lines of the urban landscape. Its rough materiality is expressed through slender light-colored bricks, laid in an irregular pattern with recessed thin joints. Each detail contributes to the construction of these massive volumes and defines the architectural texture of the project — for instance, the brick color that complements the blue stone sills and wall copings. Timber frames outline the openings of the living spaces and emphasize the depth of the façade. They form loggias and window seats that look out over the city.

Inside, the circulation areas are treated as a sequence: moving through the common spaces, the space contracts and expands; light and views appear successively, shaping the path toward the apartments.

The two volumes find their balance within the site’s constraints. They reflect the care given to usage, materiality, context, and execution.